Το Wines of Crete στο περιοδικό ΜΟΝΟΠΟΛ
Κείμενο – Εικονογράφηση: ΜΟΝΟΠΟΛ
Η αναζήτηση ταυτότητας ήταν πάντα, ένα από τα «σημαντικά» θέματα συζήτησης πάνω στο κρητικό κρασί. Πολλά χρόνια πριν, ο Νίκος Μηλιαράκης Πρόεδρος του Δικτύου Οινοποιών Κρήτης είχε εκφράσει τον προβληματισμό του πάνω στην υπερπληθώρα των επιλογών που υπάρχουν από τον κρητικό αμπελώνα όσον αφορά τα στιλ των κρασιών και πως αυτό θα μπορούσε μακροπρόθεσμα να λειτουργήσει αρνητικά στην εικόνα τους, καθώς έλειπε ένας ενιαίος και στοχευμένος προσανατολισμός .
Η αλήθεια είναι ότι χρόνια μετά έχοντας επισκεφτεί έπειτα από πρόσκληση στην έκθεση των Οινοκρητικών στα Χανιά, η εικόνα της οινικής φυσιογνωμίας της Κρήτης είναι ασύγκριτα πιο βελτιωμένη και πιο συγκεκριμενοποιημένη σε σχέση με το παρελθόν και εντυπωσιάζει με το υψηλό επίπεδο ποιότητας που τη χαρακτηρίζει.
Αν και το εύρος του ύφους των κρασιών που παράγονται, εξακολουθεί να είναι μεγάλο ίσως και πιο διευρυμένο από παλιά, ωστόσο μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι υπάρχει στίγμα στη ταυτότητα των κρασιών.
Η στροφή και ενασχόληση με τις τοπικές ποικιλίες ήταν ενέκαθεν για τον κρητικό αμπελώνα στρατηγικής σημασίας όπως επίσης ήταν και εξακολουθεί να είναι ο ρόλος κάποιων από τις διεθνείς ποικιλίες που εγκλιματίστηκαν πλήρως στο φυσικό κρητικό περιβάλλον και βοήθησαν στη διαμόρφωση των αισθητικών επιλογών για πολλά από τα κορυφαία κρασιά που παράγονται στο νησί.
Οι σύγχρονοι Κρήτες οινοπαραγωγοί έχουν πλέον μία εμπεριστατωμένη θεώρηση της οινικής τους παράδοσης που αποτυπώνεται στην ποιότητα της δουλειά τους και μέσα από την εκ νέου εκτέλεση κλασσικών παραδοσιακών οινικών “συνταγών”. Ποικιλίες οπως οι ερυθρές Μανδηλάρι, Κοτσιφάλι, Λιάτικο, Syrah, Mourvèdre, Grenache και λευκές όπως η Βηλάνα, το Θραψαθήρι, το Μοσχάτο Σπίνας, το Ασύρτικο, το Μελισσινό, το Πλυτό και το Ρωμέικο, αξιοποιούνται για να δώσουν μόνα τους ή σε χαρμάνια κάποια πολύ ενδιαφέροντα κρασιά, ικανά να πείσουν οινόφιλους με διαφορετικά οινικά ερεθίσματα και διαφορετικές γευστικές αναζητήσεις.
Τόσο ο ενθουσιασμός όσο και η εξωστρέφεια των Κρητών παραγωγών παράγουν μία νέα δυναμική στο χώρο του ελληνικού κρασιού και το εμπλουτίζουν με νέες ποιοτικές προτάσεις.
Ωστόσο, τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Χρειάστηκαν μεγάλες προσπάθειες και πολύς χρόνος για να μαζευτούν όλοι ή σχεδόν όλοι κάτω από ένα ενιαίο δίκτυο, όπως λένε η Μαρία Ανδρονίδου και ο Νεκτάριος Τζομπανάκης από το κέντρο Οίνου “Μηδέν Άγαν” στα Χανιά, δύο από τους ανθρώπους που συνέλλαβαν και στήριξαν την ιδέα της έκθεσης των Οινοκρητικών. Άξιζε όμως τον κόπο, διότι όλοι σήμερα αναγνωρίζουν την αξία αυτού του εγχειρήματος, μέσα στο οποίο οι οινοπαραγωγοί δεν λειτουργούν αναγωνιστικά μεταξύ τους αλλά συνεργάζονται για την αναβάθμιση και ενίσχυση της εικόνας του κρητικού κρασιού μέσα από νέα κανάλια προβολής και επικοινωνίας.
Ήδη, πολλά από τα οινοποιεία είναι επισκέψιμα και διαθέτουν ειδικά διαμορφωμένους χώρους γευσιγνωσίας προβάλλοντας το καθένα με το δικό του τρόπο και στα πλαίσια των δυνατοτήτων που διαθέτει, την ομορφιά και την αξία της κρητικής γης.
Η εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που εμφανίζονται από τον συνδυασμό με την τοπική κουζίνα προσφέρει πολυάριθμες ολοκληρωμένες γαστρονομικές εμπειρίες, στις οποίες το κρασί μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Η Μαρία Αλεμπάκη, Διδάκτωρ Αγροτικής Οικονομίας στο ΑΠΘ, επισημαίνει τη σημασία της ανάπτυξης του οινοτουρισμού ως κομβικό σημείο της εξέλιξης που μπορεί να έχει στη σχέση του οινόφιλου/ καταναλωτή με το κρητικό κρασί και την προβολή του. Από την άλλη πλευρά τονίζεται η ανάγκη να μην ορίζεται επιφανειακά αφού μπορεί να δημιουργήσει επιπλέον κύρος και αξία πέρα από το οικονομικό όφελος που μπορεί να αποφέρει.
Ευτυχώς, η επικρατούσα αντίληψη και το επιχειρείν φανερώνει πως η διάθεση των ανθρώπων που πιστεύουν στις δυνατότητες του κρητικού κρασιού, είναι σε θέση να στηρίξει δραστηριότητες με ανταποδοτικά οφέλη για το σύνολο του ελληνικού κρασιού, αρκεί να υπάρχει ένας συνεχής και συνολικός σχεδιασμός που σε συνδυασμό με δυνατά κίνητρα και το πάθος που χαρακτηρίζει τους Κρήτες οινοπαραγωγούς, να αναδείξei την Κρήτη ως το νέο οινικό Ελ Ντοράντο της Ευρώπης.
Πηγή: ΜΟΝΟΠΟΛ
